Albo mi się wydaje albo słyszę inspirację Ludovico Einaudi - Fly z filmu nietykalni

🔥🔥🔥🔥

wow

Bardzo fajne

Czekam na wspólny kawałek a nawet całą płytę Bisza z Avim

Piękną poezja Świetna melodia Jak na ten moment najlepszy utwór w roku

Napiszę szczerze, że mam to w pętli od wczoraj i... do tej pory nie wiem o czym to jest, bo moja uwaga koncentruje się na muzyce zamiast na słowach 🙈 Mistrzowska oprawa muzyczna... życie byłoby piękniejsze, gdyby filmy miały takie soundtracki.

essa

Haniaa chyyba naa poręczy zjechała do z tego balkonu allbo. szpagatami biegła 🤔

Biszu brzmi jak zeus

domach, z winylu, w najgorszych i najlepszych momentach życia. Nie mogę się doczekać!

Piękne...idealne. 👍👍👍🤩🤩🤩🤩

Mistrzostwo Świata..... 🤩🤩🤩🤩

Pewnych spraw nie da się opowiedzieć, wytłumaczyć, czy po prostu jakoś przekazać drugiemu człowiekowi, chociaż często odczuwamy to samo; mamy te same blizny, te same koszmary, identyczne pytania bez odpowiedzi. I mimo tego, iż niejednokrotnie jesteśmy bliscy nakreślenia naszych uczuć, to i tak nikt nie może przymierzyć naszych trosk. Tu Biszowi udało się podzielić prawie wszystkim. Jest tam jednak coś, co tylko sam Bisz wie.

Tekst + muzyka = arcydzieło ! :) To jest żałosne, że ten utwór ma tylko 74 tys. wyświetleń...

Sztos!!!

Przeznaczeniu od nich

❤️

Ależ dobre

nie mam nic do dodania... Poruszy każdego.

I to jest poezja, ale Gimby zaślepione autotiunem i tak nie zrozumieją..

Dziękuję, że w 2021 nie jestem zmuszony, do odsłuchu zmienionych aranżacji -)

Wybaczcie capsa, ale TO JEST PRZECIEŻ KOLABORACJA ROKU!!! Sama esencja czystego muzycznego piękna, dopełniona wybitnym, ponadczasowym tekstem! Rzucając banałem, ale tym razem faktycznie każdy potrzebował. Absolutnie genialne, poezja dla uszu... Artyści przez wielkie "A". Dziękuję!

Coś pięknego.

To jest niesamowite

Pozro V !

O rany.... gdyby Tak można dodać zdjęcie w komentarzu.... byłaby to moja ręka z gęsią skórką ❤

Czapki z głów. 👏

Niewiarygodne..piękne.

Jarek ma zdecydowanie swój prime! Blady król mistrz!

Dawno, a może w ogóle nie słyszałem tak intymnego utworu! Nie pozostaje nic innego, jak podziękować i zatracić się w tych słowach i muzyce.

Pani z 0:44 Piękna ... <3

Pieknie...brawo,klasa👏👌👌

Co robi "V" na końcu klipu 🤨🤔🧐??

Magia

👌🎶🎧❤

Kozak nuta!!!

Nie myślałem, że Qry tak fajnie na żywo się prezentuje :O

Mistrzostwo 👍

Uwielbiam ❤

Poezja

Złoto w czasach wszechobecnej pustki

pogubiony w codzienności czas znajduje już z rzadka by usiąść z tobą swobodnie na dłużej nie sprawdzając ciagle zegarka jedyne formy bliskości spojrzenia aż ciężkie od znaczeń mówiące wszystko, czego nie wytłumaczę czego nie powiem inaczej już a teraz wracam do domu i mówię do ciebie w myślach godzinami o tym, jak bardzo mnie boli że wciąż się mijamy, że chciałbym mieć więcej czasu lecz czy to coś zmieniłoby miedzy nami bo chyba specjalnie drzwi które nas dzielą zostawiamy wciąż niedomknięte w niemożliwości pożegnań za każdym razem jest we mnie ten ogrom zdziwienia czasem co przecieka przez oczy , usta, palce i nie ma we mnie pogodzenia że rzeczy jak gdyby przestawały istnieć a to malutkie jak gdyby jest tu tylko dla otuchy bo nie ma ich, jakby tu były na niby i wciąż mi jest mało , i ponawiam prośbę co kiedyś zdawały się skromne pozwól nam dotrwać do końca zimy ostatni raz ujrzeć wiosnę i choć spełniłeś mą prośbę bezczelnie ponawiam ją ciągle to grzech to źle lecz wiem że rozumiesz to dobrze bo wszystko co przyszłe- przeszło tak nagle a wszystko co przeszłe, wydaje się martwe i pewnie dlatego nie mógł się za siebie oglądać Orfeusz a jednak to zrobił i chyba wiem czemu że nie spotkamy się już jedyne czego sie boje naszej niezwykłej miłości dom z tobą będzie musiał odejść jak mam pożegnać na zawsze się co mogę powiedzieć - nie wiem zawsze nigdy to są nieludzkie przestrzenie że nasze ręce już się nie splotą miałbym to zaakceptować mogę tylko w osieroconych dłoniach chować twarz markować uśmiech połykać słowa by później powtarzać je w głowie po raz - od nowa i pragnąc się schować jak w muszli w twoich bezpiecznych ramionach że nie spotkamy się już tego nie umiałbym przeżyć od losu dostaliśmy wiele czy potrafiliśmy to wszystko docenić? że źródeł czasu pić i błogosławić nawet najmniejsze krople ile przelotnych spojrzeń i chwil umknęło nam w biegu na dobre czasem najdroższej osobie nie powiesz tego, o czym krzyczy serce zostanie to we mnie jak w tobie zostanie to w tobie i we mnie mimo że wszyscy próbują powiedzieć sobie to samo to hardcore jeżeli wszyscy nosimy w sobie te samo nieprzetłumaczalność niemożliwość pożegnań niemożliwość pożegnań niemożliwość pożegnań niemożliwość pożegnań całą twoją niewysłowioną miłość do mnie usłysz jak twoje wyznanie czujemy to samo czujemy to samo tam samo niewypowiedziane pozwól mi mówić w głębi ciebie głosem co jeszcze bez barwy co czyni go twoim czy moim nie mówi niczego prócz prawdy dobrze ze się zazębiamy nasze życia to ogniwa ja parę dekad po tobie a ty parę dekad przede mną byłaś właściwie żyliśmy razem tak blisko aż po godzinę ostatnią i choć rozstanie rozdziera to nie rozdziera tak bardzo wiosna zakwitną kwiaty, które zrywaliśmy latem to te same kwiaty a czas swoją władze nad nimi ma tylko tym czasem rozstania każą nam żałować nieprzerobionych lekcji uważności miliard detali płynących drobinami czasu nietrwałych, ulotnych to, co pomiędzy palcami przepływa miedzy wersami dziś pochwyć w niemożliwość pożegnań w przeznaczeniu od nich

Genialne! ❤️ Wreszcie z płyty coś, co łapie mnie za serce. To jest tak piękne, takie cudowne 🤩😍

wow👏. szacun. arcydzieło. ta muzyka - niesamowita. mega tekst. brawo

Mistrzostwo

Mega!

Uwielbiam takie cudeńka. Delikatność Hani plus krzykliwość Qrego i wszystko w akompaniamencie orkiestry. Idealność.

Utwór roku, liryczny geniusz, muzyczni artyści. Dzięki!

Tęsknie TATO.

Jak czasem słucham tych nędznych w porównaniu do bisza grajków to nie wierze, ze ludzie wola ich scierwo od tych arcydzieł. Dziękuje bisz, leczysz mi głowę od dziecka, jestem 93. Dziękuje

Czy to jest utwór o mamie Bisza?

Gdyby patrzę na wyświetlenia to aż mam ochotę coś rozjebać ale jestem spokojny bo wierzę że sztuka obroni się sama

Chyba błędem było słuchać tego w pracy, płaczę jak dziecko. To jest niesamowite. Chłopie, co Ty robisz z moją głową..

Znów ból, znam to na pamięć 👊🏻😻

TO JEST POEZJA! Aplauz na stojąco!

Prawdziwa sztuka.

Niesamowity duet! Oby to nie była ich ostatnia wspólna twórczość.

👌👌👌

sztos. piękne

Ta nuta jest tak niepodrabialna, że po samym piano można wnioskować, że pawbeats, na dodatek w klimacie banicji. Cudo :-)

Ależ to jest dobre 😍👏

To jak lewy sierpowy w duszę...

Nic dodać nic ująć... Pawbeats klasa 😁

wiedziałem, że to będzie dobre zanim odsłuchałem. teraz wiem, że jest jeszcze lepsze niż sądziłem!

To jest czysty geniusz. Nie da się lepiej.

<3

Ja pitolę, co numer to lepszy <3 Zamówię ten preorder... ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Znakomity numer. Czekam na album!

39 dni 🔥 can't wait ☺️

Niesamowity utwór, daje do myślenia...

Trafia dokładnie w sam środek serca. Niesamowite. Mega robota! Jak dobrze, że zdecydowałam się na preorder ❤

Lindsey Stirling is jealous 😁 word up!

Prawdziwa sztuka.

Dawno nie pisałem że jakiś numer ciary mi wywołał

🟦⬜⬛

Ta płyta to będzie jakaś pierdolona petarda!

Niesamowity tekst

Myślałem, że nie można polskiego rapu wnieść na wyższy poziom. Shit, nie ma słów, aby to opisać!

Sztuka w czystej postaci zarówno od strony wokalnej jak i instrumentalnej

Tekst: Pogubiony w codzienności czas znajduję już z rzadka By usiąść z tobą swobodnie na dłużej nie sprawdzając ciągle zegarka Jedyne formy bliskości, spojrzenia aż ciężkie od znaczeń Mówiące wszystko czego nie wytłumaczę Ci, czego nie powiem inaczej już A teraz wracam do domu i mówię do Ciebie w myślach godzinami O tym jak bardzo mnie boli, że wciąć się mijamy Że chciałbym mieć więcej czasu Lecz czy to coś zmieniło by między nami? Bo chyba specjalnie drzwi które nas dzielą zostawiamy wciąż niedomknięte W niemożliwości pożegnań Za każdym razem jest we mnie ten ogrom zdziwienia, czasem co przecieka przez Oczy Usta Palce I nie ma we mnie pogodzenia, że rzeczy jak gdyby przestawały istnieć, a to malutkie "jak gdyby" jest tu tylko dla otuchy, bo nie ma ich jakby tu były na niby i wciąż mi jest mało i ponawiam prośby co kiedyś zdawały się skromne pozwól nam dotrwać do końca zimy, ostatni raz ujrzeć wiosnę I choć spełniłeś mą prosbę, bezczelnie ponawiam ją ciąglę To grzech, to źle, lecz wiem, że rozumiesz to dobrze Bo wszystko co przyszłe, przeszło tak nagle A wszystko co przeszłe, wydaje się martwe i pewnie dlatego nie mógł się za siebie oglądać Orfeusz A jednak to zrobił i chyba wiem czemu Że nie spotkamy się już, jedyne czego się boję Naszej niezwykłej miłości, dom z Tobą będzie musiał odejść Jak mam pożegnać na zawsze się Co mogę powiedzieć, nie wiem Zawsze Nigdy To są nieludzkie przestrzenie Że nasze ręce już się nie splotą Miałbym to zaakceptować Mogę tylko w osieroconych dłoniach chować twarz, markować uśmiech Połykać słowa, by później powtarzać je w głowie raz po raz od nowa I pragnąc się schować jak w muszlę w Twoich bezpiecznych ramionach Że nie spotkamy się już, tego nie umiałbym przeżyć Od losu dostaliśmy wiele, czy potrafiliśmy to wszystko docenić? Ze źródeł czasu pić i błogosławić nawet najmniejsze krople Ile przelotnych spojrzeń i chwil umknęło nam w biegu na dobre Czasem najdroższej osobie nie powiesz tego, o czym krzyczy serce Zostanie to we mnie jak w Tobie Zostanie to w Tobie i we mnie Mimo że wszyscy próbują powiedzieć sobie to samo - to hardcore Jeżeli wszyscy nosimy w sobie tę samą nieprzetłumaczalność Niemożliwość pożegnań Niemożliwość pożegnań Niemożliwość pożegnań Niemożliwość pożegnań Całą Twoją niewysłowioną miłość do mnie usłysz jak moje wyznanie Czujemy to samo, czujemy to samo, tak samo niewypowiedziane Pozwól mi mówić w głębi ciebie głosem co jeszcze bez barwy Co czyni go Twoim czy moim - nie mówi niczego prócz prawdy Dobrze, że się zazębiamy Nasze życia to ogniwa Ja parę dekad po Tobie, a Ty parę dekad przede mną byłaś Właściwie żyliśmy razem tak blisko aż po godzinę ostatnią I choć rozstanie rozdziera, to nie rozdziela tak bardzo Wiosną zakwitną kwiaty, te które zrywaliśmy latem To te same kwiaty, a czas swoją władzę nad nimi ma tylko tymczasem Rozstania każą nam żałować nieprzerobionych lekcji uważności Miriad detali płynących drobinami czasu, nietrwałych, ulotnych To co pomiędzy palcami przepływa, między wersami dziś pochwyć W niemożliwości pożegnań, w przeznaczeniu ogniw.